www.maderandaghdar.blogspot.com

Thursday 22 September 2011

همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله(مادران عزادار)ایران.

همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله(مادران عزادار)ایران.
ده اکتبر روز همبستگی با جهانیان "علیه اعدام"


            شنبه اول اکتبرساعت دو تاسه بعد از ظهر  
همدردی حامیان "مادران عزادار ایران" در لندن، با مادرانی که فرزندان خود را از دست داده و یا چشم

 انتظار رهائی فرزندانشان از زندان هستند. این هفته جهت همبستگی با جهانیان "علیه اعدام" در میدان

 ترافالگار لندن گرد هم می آئیم
اعدام پایمال کردن حق زندگی بشر است. طبق گزارش عفو بین الملل: ایران، با جمعیت حدود هفتاد میلیون نفر، از نظر

شمار اعدام ها در رده دوم پس از جمهوری خلق چین، با یک میلیارد و سیصد میلیون نفر جمعیت قرار

دارد.مقامات جمهوری اسلامی اجرای ۲۵۲ مورد اعدام در سال گذشته را تایید کرده اند. که پنج زن و یک

محکوم نوجوان نیز در میان آنان بوده اند با این وجود عفو بین الملل می گوید که گزارش های معتبری در

دست دارد که نشان می دهد بیش از ۳۰۰ مورد دیگر اعدام در همین دوره در ایران انجام شده است بی

آنکه مقامات رسمی خبر آن را انتشار داده باشند. در گزارش عفو بین الملل آمده است ، در حال حاضر،

یکصد و سی و نه کشور مجازات اعدام را به طور عملی لغو کرده اند
ما حامیان "مادران عزدار ایران" در لندن در کنار مادران پارک لاله ایران، خود را بخشی از جنبش جهانی علیه اعدام میدانیم

و از خواسته روشن و برحق "توقف اعدام در جهان" حمایت می کنیم . امید و تلاش ما براین است که روزی اعدام در تمام

کشورهای جهان بویژه در ایران، از لحاظ واقعی و حقوقی چه در صلح و چه در جنگ حذف شود. ما از مبارزه مردم ایران،

برای پایان دادن به اعدام و سنگسار، قاطعانه حمایت میکنیم
به همین منظور ما ایرانیان مقیم لندن، شنبه اول اکتبر بین ساعت دو تا سه بعداز ظهر در میدان ترافالگار جلوی

 ناشنال گالری لندن با عکس عزیران در بندمان در ایران جمع می شویم تا بار دیگر مصرانه بر
 خواسته های بحق و مدنی مادران پارک لاله تاکید کنیم وخواستار :
1.    لغو مجازات اعدام بطور کلی /
2.    آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی.
3.    محاکمه عادلانه و علنی آمرین و عاملین کشتارهای سی و سه سال گذشته هستیم .
حامیان "مادران عزدار ایران" لندن /انگلستان
Email: mourningmothersiranlondon@gmail.com
http:// londonmourningmothersiran.blogspot.com/
Find us on Face book: Mourning Mothers Iran London
Saturday: 1th of October 2011
15.00 – 14.00: Time
Location: North Terrace of Trafalgar Square (In front of the National Gallery)


 
Nearest Tube Charing Cross: Bakerloo and Northern line





 On the Occasion of 10 October

International Day Against 

Death Penalty


 


London Supporters of Iran’s Mourning Mothers assemble to show their solidarity with mothers who have lost their children and those awaiting the release of their loved ones from prison.
“Death penalty is the ultimate denial of Human rights”
According to Amnesty International Iran rates second after China in the rate of executions. 
Last year, Iranian authorities confirmed 252 cases of executions, which included 5 women and one juvenile. According to reliable sources at least 300 more cases had not been officially reported.

At present, 139 country have abolished death penalty.

We, London Supporters of Iran’s Mourning Mothers consider ourselves part of the worldwide movement against death penalty and work towards its abolition. We strive to eliminate this inhumane act under any conditions and throughout the world, especially Iran.
We support the Iranian people’s campaigns to eliminate death penalty especially stoning to death.
We demand:
        1Abolition of death penalty.
   2Freedom of all political and ideological prisoners.
   3Open and fair trial of those who have committed crimes against   humanity in the past 33 years in Iran.
Join us:
Saturday 1 October 2011
2-3PM
North side of Trafalgar Square, central London
London Supporters of Iran’s Mourning Mothers
Email:
mourningmothersiranlodon@gmail.com
http://londonmourningmothersiran.blogspot.com
facebook: mourning mothers in Iran
posted by londonmourningmothersiran at 05:16 0 comments

Tuesday 20 September 2011

همبستگی مادران قربانی استبداد در ایران و آرژانتین


همبستگی مادران قربانی استبداد در ایران و آرژانتین 

• در روز ۱۲ سپتامبر در شهر رم، از مادران میدان مایو آرژانتین قدردانی شد. مادران پارک لاله با حضور در این مراسم با مادران داغدار آرژانتینی اعلام همبستگی کردند ...


در روز۱۲ سپتامبر ۲۰۱۱ در دفتر سازمان عفو بین الملل شهر رم، برنامه ای برای قدردانی از مادران و مادر بزرگ های میدان دمایو آرژانتین برگزار گردید.
در این برنامه خانم استلا کارلوتتو، پرزیدنت انجمن مادر بزرگهای میدان دمایو آرژانتین که از مادربزرگهای زمان دیکتاتوری نظامی در آرژانتین بین سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ است، شرکت داشت.

مادران میدان دمایو آرژانتین، مادران آرژانتینی هستند که از زمان تشکیل گروهشان، دست از مبارزه برنداشته و هم چنان دنبال فرزندان گم شده خود می باشند، مادرانی که با اعتقاد به راهشان سالها در میدان مایو در مرکز شهر بوئنوس آیرس با روسری های سفیدی که نام فرزندان گمشده شان را رویش دوخته بودند، جمع میشدند.
مادر بزرگهای میدان دمایو آرژانتین، مادرانی هستند که فرزندانشان بوسیله زژیم ناپدید و یا کشته شده اند و فرزندان فرزندانشان که در زندانها بدنیا آمده اند، هیچگاه به خانواده های آنان تحویل داده نشده است.
استلا کارلوتتو خود دختر ۲۷ ساله اش را که معلم کودکستان بود در سال ۱۹۷۸ از دست می دهد، جسد را به خانواده تحویل می دهند ولی از کودکش که در زندان به دنیا آمده و شاهدان بر این امر گواهی داده اند هنوز هیچ اثری در دست نیست.
او همراه با دیگر مادران و مادر بزرگها با تلاشی خستگی ناپذیر به دنبال پیدا کردن نوه هایشان بوده و هستند و تاکنون با کوشش آنان بیش از تعداد صد نوه خود را پیدا کرده اند، نوه هایی که بعد از پیدا شدن از هویت اصلی خود با خبر گشته اند.

در این برنامه، خانم صبری نجفی، از حامیان مادران پارک لاله از ایتالیا به نمایندگی از طرف حامیان مادران پارک لاله در خارج از کشور در ملاقات با خانم استلا کارلوتتو، پیام حمایت و همبستگی مادران پارک لاله و حامیان آنان در سراسر جهان را، با قدردانی از تمام فعالیت های بشر دوستانه همه مادران و مادر بزرگهای میدان دمایو و کوشش های بی نظیر و قابل تقدیر آنان یرای رسیدن به حقوق مادرانه خود، با آرزوی یافتن تمام نوه های مادر بزرگهای میدان دمایو را از طرف مادران تقدیم خانم استلا کارلوتتو کرد:


اعلام همبستگی مادران پارک لاله در ایران
و حامیان مادران پارک لاله با مادران میدان دمایو آرژانتین

ما ضمن قدردانی و سپاس فراوان از تمام فعالیت های داد خواهانه ی شما، مادران و مادر بزرگ های امروز میدان دمایو، با شما مادران سمبل دادخواهی ، استقامت و بردباری ، اعلام همبستگی می کنیم و در راه داد خواهی و جلب توجه جامعه‌ی جهانی به نقض فاحش حقوق بشر در ایران ، همراه با تمامی مادران و خانواده های آنان تا رسیدن به خواسته های خود، لحظه ای دست از مبارزه و افشاگری بر نخواهیم داشت.
مادران پارک لاله ( مادران عزادارایران ) نیز، چون شما ، عزیزان شان طی سی و دو سال گذشته توسط حکومت ایران ، کشته.یا مفقود الاثر و یا مجروح و معلول ، شده اند و یا هم اکنون، در زندان های ایران، تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار دارند.
مادران پارک لاله ، پس از کودتای انتخاباتی از ماه جون ۲۰۰۹ ، روزهای شنبه ساعت ۷ بعد از ظهر در پارک لاله تهران و پارک های دیگر جمع شده و با لباسهای سیاه و در سکوت به سوگ و داد خواهی عزیزانشان نشستند و به خاطر این حرکت مسالمت آمیز بیش از ۱۰۰ نفر از آنان بازداشت و روانه ی زندان ها شدند .
در حمایت از مادران پارک لاله و در اعترا ض به کشتار جوانان در خیابان ها و زندان ها از ماه جون ۲۰۰۹، گروه های مختلف مادران در سراسر جهان نیز شروع به بر گزاری برنامه های مختلف هفتگی کرده و با رساندن صدای داد خواهی مادران به جوامع بین المللی، همچنان به راه خود ادامه می دهند .
مادران پارک لاله همگام و یک صدا در ایران و جهان ، خواهان محاکمه آمران و عاملان کشتار آزادی خواهان در حکومت جمهوری اسلامی و آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی می باشند و مخالف هرگونه قتلی با هر شکل و هر نامی از جمله سنگسار و قصاص و خواهان لغو قانون مجازات اعدام هستند.
مادران پارک لاله نیز، که خود قربانی خشونت و تبعیض علیه زنان بوده و هستند از تمامی حرکت های مسالمت آمیز و خشونت پرهیز و برابری خواهانه حمایت می کنند .
سپتامبر امسال ۲۳ سال از جنایت علیه بشریت ، کشتار دسته جمعی هزاران نفر از زندانیان سیاسی در زندان های ایران و توسط سران رژیم جمهوری اسلامی ایران می گذرد، جنایتی که سال ها جامعه جهانی در مقابل آن سکوت کرده است ، جنایت اعدام های دسته جمعی و گور های دسته جمعی در گلزار خاوران ......
در تابستان ۱۹۸۸، فرزندان ما بدون هیچ گونه محاکمه قانونی به جوخه های اعدام سپرده شدند، برخی از این قربانیان حتی دوران محاکمه و زندان خود را نیز سپری کرده بودند .
اکنون پس از گذشت سالها با پیگیری مداوم خانواده های جان باختگان و مادران خاوران و تعداد زیادی از فعالان حقوق بشر و مادران پارک لاله و حامیان آنان ، سکوت جوامع بین الملل شکسته شده است ، شاهدان زنده این جنایات هم لب به سخن گشوده اند .....
ما مادران پارک لاله و حامیان مادران پارک لاله در سراسر جهان، برای باز شدن پرونده های این جنایات هولناک لحظه ای از حرکت باز نخواهیم ایستاد و با آرزوی موفقیت و پایداری برای مادران و مادر بزرگان میدان دمایو و به امید یافتن نوه های گم شده تان، دستتان را صمیمانه می فشاریم و تا رسیدن به پیروزی ، در کنار شما عزیزان روز را شب و شب را روز خواهیم کرد .

مادران پارک لاله و حامیان آنان در سراسر جهان
سپتامبر ۲۰۱۱"


در این برنامه، استلا کارلوتتو که تا به حال برای فعالیت های حق طلبانه و صلح آمیز مادران دمایو که بدون خشونت خواهان اجرای عدالت بوده اند، برای تلاش های پیگیرش و مبارزه بر علیه ظلم و بی عدالتی در آرژانتین بارها جوایزی از جمله: دکترای افتخاری از دانشگاه بوستون و بئونس آیرس و همینطور جایزه صلح شهر رم و جایزه صلح از یونسکو در پاریس و نشان افتخار از رییس جمهور سابق ایتالیا را دریافت کرده است، در جواب پیام، همبستگی و حمایت خود و مادران میدان دمایو آرژانتین را با همه مادران پارک لاله ایران اعلام نموده و ضمن امضاء و نوشتن کتبی حمایت در دفتر حامیان مادران پارک لاله، همه مادران و داد خواهان را تشویق به ادامه مبارزه کرد.
با امید به همدلی و همبستگی هر چه بیشتر همه مادران و انسان های آزادی خواه برای رسیدن به عدالت
جهانی

مادران پارک لاله و حامیان آنان در سراسر جهان
سپتامبر ۲۰۱۱


اخبار روز: www.akhbar-rooz.com 
posted by londonmourningmothersiran at 08:34 0 comments

Wednesday 14 September 2011

http://www.youtube.com/watch?v=mfnNOatRP6s&hd=1salam



فیلمی از برگزاری مراسم حامیان مادران پارک لاله لندن 
"مادران خاوران" در یوتیوپ
شنبه دوازده شهریور گرد همایی حامیان مادران عزادار ایران در لندن به مناسبت یستمین سومین سالگرد کشتار جمعی زندانیان سیاسی در تابستان 67 با عکس هایی از مادران خاوران و و مادران پارک لاله در میدان ترافالگار لندن برگزارشد  انها در سکوت و بخش اعلامیه توضحی از این روز به مردم یاد اورشدند که  خانواده های کشتارشهریور 67 در این بیست سه سال به اشکال مختلف خواستار گشایش پرونده این کشتارها بوده اند.اما نه تنها به صدای انان پاسخی داده نشده است بلکه اکنون چند سال است که بر در گورستان خاوران قفل زده اند و به خانواده ها و مادران اجازه نمی دهند بر مزار فرزندانشان گرد ایند.
posted by londonmourningmothersiran at 03:42 0 comments

Tuesday 13 September 2011

وضعیت وخیم عبدالله صدوقی درهجدهمین روز اعتصاب غذ



وضعیت وخیم عبدالله صدوقی درهجدهمین روز اعتصاب غذا

وضعیت وخیم عبدالله صدوقی درهجدهمین روز اعتصاب غذا
برادر این فعال مدنی آذری در پایان بیان می دارد: "الان مادر و همسر برادرم خیلی نگران هستند و فرزند پنج ساله عبدالله هم خیلی برای پدرش بی تابی می کند امیدواریم هر چه زودتر آزادش کنند زیرا عبدالله اصلا کاری نکرده که مورد ظلم واقع شود."



جرس: عبدالله صدوقی که در مراسم افطاری بازداشت شد، بدنبال اعتصاب غذا وضعیت جسمانی مناسبی ندارد.
 پانزده تن از فعالان مدنی بازداشت شده در مراسم افطاری دوم شهریور ماه از سوی شعبه یک دادکاه انقلاب شهر تبریز به چهار ماه حبس تعزیری محکوم شدند.

 اتهام این فعالان "داشتن خانه تیمی" عنوان شده است. برادر عبدالله صدوقی که از زمان بازداشت در اعتصاب غذا بسر می برد، در این خصوص به "جرس" می گوید: " آن پانزده نفری  را که در زندان مرکزی بودند دادگاه برایشان رای صادر کرد و آنها را به دو سال حبس تعلیقی محکوم کرد که چهارماه آن حبس تعزیری است اما اینکه به چه اتهامی دقیقا به خانواده ها نمی گویند.

عبدالله ابتدا در اطلاعات بود که بعد از وخیم شدن حالش و خونریزی معده به بهداری زندان مرکزی منتقل شده است. الان برای عبدالله یکماه بازداشت موقت صادر کردند و هنوز برایش رایی صادر نشده است و اطلاعی از اتهامش نداریم و تحت بازجویی است کسی هم پاسخ ما را نمی دهد."
ایلقار کریمی، احمد علیزاده، علی شیرناک، محمد علیمرادی،  یاسر سلمانی رضایی، مصطفی عوض پور،  فرزاد مهدوی، یوسف سلحشور، مهدی مهاجری، و قادر نوروزی از جمله بازداشتی‌های مراسم افطاری در تبریز که هر کدام به چهار ماه حبس تعزیری که مدت بیست ماه به حالت تعلیق درآمده است در روز هفده شهریور در شعبه یک دادگاه انقلاب محکوم شدند.
صدوقی با اشاره به وضعیت نامناسب برادرش ادامه می دهد: " خیلی نگران وضعیتش هستیم بخصوص که خونریزی معده کرد و به بهداری زندان مرکزی تبریز منتقل شده است. او ابتدا از سوم شهریور اعتصاب تر کرده بود که به خواهش خانواده اعتصاب تر را شکست اما هنوز در اعتصاب خشک هست و گفته تا زمانی که مرا بلاتکلیف بگذارند به اعتصابم ادامه می دهم.

وی در ادامه به دیدار اخیرشان با عبدالله صدوقی اشاره کرد و گفت: سه روز پیش توانستیم با عبدالله ملاقات کنیم از نظر جسمی هم وضعیت بسیار نامناسبی دارد خوب کسی که نزدیک به هفده روز در اعتصاب باشد حال مناسبی ندارد و رنگ و روی زرد وضعف شدیدی دارد اما خوشبختانه از روحیه خوبی برخوردار است."

عبدالله صدوقی، نویسنده و خبرنگار آذربایجانی، در روز ۲۸ دیماه سال ۱۳۸۸ پس از انتشار پوستری در حمایت از تیم فوتبال تراکتورسازی توسط ماموران اطلاعاتی جمهوری اسلامی دستگیر شد. وی پس از تحمل ۲۲ روز حبس در اطلاعات تبریز به زندان این شهر انتقال یافت. او سه هفته را در اعتراض به حبس ناعادلانه خود در اعتصاب غذا به سر برد تا نهایتا تلاش سازمانهای مدافع حقوق بشر در ایران و خارج کشور به آزادی وی انجامید.

برادر عبدالله با بیان اینکه فشارها همیشه روی برادرش بوده است، می گوید: "عبدالله را هجده ماه پیش هم بازداشت کرده بودند و دو ماه در زندان نگهش داشتند اما نمی دانیم به چه اتهامی بردارم دو ماه حبس کشید. آن دفعه هم بیست و دو روز اعتصاب غذا کرده بود و نسبت به وضعیتش اعتراض داشت..."

 صدوقی در خصوص مراسم افطاری و نگرانی فعالان مدنی برای خشک شدن دریاچه ارومیه می گوید: "عبدالله در مراسم افطاری خانه آقای عوض پور دعوت داشت و می خواستند نامه ای برای نمایندگان مجلس بنویسند که یک طرح دو فوریتی برای دریاچه ارومیه بگذارند و چاره ای برای خشک شدن دریاچه خزر کنند که ماموران ریختند و همه را بازداشت کردند. چون اگر وضعیت دریاچه ارومیه همین جوری پیش برود تا دو سال دیگر کاملا خشک می شود و دیگر چیزی از ارومیه نمی ماند."
 به دنبال رد طرح دو فوریتی نجات دریاچه اورمیه شهرهای آذربایجان ملتهب شد و فعالان مدنی آذربایجان برای روز‌های پنجشنبه ۳ شهریور استادیوم سهند تبریز بازی فوتبال تراکتور سازی و شهرداری و همچنین روز شنبه۵ شهریور شهرهای اورمیه و تبریز فراخوان داده‌ بودند که در نتیجه آن بسیاری از مردم بازداشت شدند و هنوز همه بازداشت شدگان آزاد نشده اند.

برادر این فعال مدنی آذری در پایان بیان می دارد: "الان مادر و همسر برادرم خیلی نگران هستند و فرزند پنج ساله عبدالله هم خیلی برای پدرش بی تابی می کند امیدواریم هر چه زودتر آزادش کنند زیرا عبدالله اصلا کاری نکرده که مورد ظلم واقع شود."

مرتضی عوض پور، مصطفی عوض پور، محمود فضلی، جلیل علمدار میلانی، تقی سلحشور، یوسف سلحشور، عبدالله صدوقی، مهدی حمیدی شفیق، جمشید زارعی، حسن ارک، مهدی مهاجر، عزیز پورولی، احمد علیزاده، یاسر سلمانی رضایی، ، ایلقار کریمی، مهدی نوری، احمد ریاضی مبارکی، فرزاد مهدوی، موسی برزین خلیفه لو، یعقوب رمضانی، وحید شیخ بگلو، محمدعلیمرادی، علی شیرناک، محمد امیری، تقی صوفیانی از جمله بازداشت شدگان آذربایجانی هستند.

گفتنی است، بدنبال بازداشت این فعالان مدنی آذری، صد و هفتاد تن از فعالان سیاسی و اجتماعی در نامه ای خواستار آزادی بازداشت شدگان و رفع محدوديت هاي ايجاد شده براي فعالان اجتماعي و زيست محيطي و پرهيز از هرگونه تنش آفريني در اين برهه حساس شده اند. در بخشی از این نامه آمده است: "بيم آن مي رود كه برخوردهاي غير عقلاني و غير قانوني با موضوع، منجر به بروز بحرانهاي عميقتري در سطح جامعه گردد. اين در حاليست كه انتظار منطقي از مسئولان، جلب همكاري كليه نيروهاي دلسوز و علاقمند به محيط زيست و رفع معضل پيش آمده براي درياچه اروميه است نه دستگيري، بازداشت و برخوردهاي غير قانوني...

مژگان مدرس علوم
posted by londonmourningmothersiran at 12:44 0 comments

Sunday 4 September 2011

مادران خاوران، ما سئوال میکنیم


مادران خاوران، ما سئوال میکنیم
شنبه دوازده شهریور گرد همایی حامیان مادران عزادار ایران در لندن به مناسبت یستمین سومین سالگرد کشتار جمعی زندانیان سیاسی در تابستان 67 با عکس هایی از مادران خاوران و و مادران پارک لاله در میدان ترافالگار لندن برگزارشد  انها در سکوت و بخش اعلامیه توضحی از این روز به مردم یاد اورشدند که  خانواده های کشتارشهریور 67 در این بیست سه سال به اشکال مختلف خواستار گشایش پرونده این کشتارها بوده اند.اما نه تنها به صدای انان پاسخی داده نشده است بلکه اکنون چند سال است که بر در گورستان خاوران قفل زده اند و به خانواده ها و مادران اجازه نمی دهند بر مزار فرزندانشان گرد ایند. انها یاد آور شدند که گروه کثیری از خانواده های شهدای قتل عام زندانیان سیاسی مادران خاوران، همچنان خواسته هایشان را که در نامه ی اول به حسن حبيبي وزير دادگستری در ١٣٦٧نوشته اند را پی گیرند و سوال می کنند :
«ماسئوال میکنیم : اگر اقدامات مقامات قانونی بوده است، چرا اعدامها از چشم همگان پنهان نگاهداشته شد؟ ما سئوال میکنیم: اگر این اقدامات موجه بوده چرا صریحا اعلام نمیگردد، چرا باید ملاقاتها که حق طبیعی هر فرد زندانی است قطع شود؟ چرا فرزندان ما را در حصاری که حتی بسیاری از مسئولین نیز بعنوان "نامحرم" در آنجا تلقی میگردند، گروه گروه به جوجه های اعدام سپرده اند؟ما سئوال می کنیم: چرا مقامات با بازدید یک هیئت بی طرف بین المللی از زندانها و مذاکره با زندانیان و خانواده های زندانیان و قربانیان مخالفت مینماید؟ ما سئوال میکنیم: کدام اصل قانون اساسی به مقامات این اجازه را داده است که چه در گذشته و چه در حال حاضر محاکمات خود را در پشت درهای بسته و آنهم در شرایطی که زندانی حق حتی یک کلام دفاع از خود را ندارد، انجام دهند؟ ما سئوال میکنیم: کدام محکمه، به چه اتهامی، در چه تاریخی، حکم اعدام عزیزان ما را صادر کرده است؟ آنهم در شرایطی که پرنده مثلا بنیاد نبوت ماهها مورد بررسی قرار میگیرد، در حالی که اتهامات و جرائم آنها برای تمام مردم ایران مثل روز روشن است. ما سئوال میکنیم: کدام قانون اجازه داده است که حکم اعدام دسته جمعی صادر کنند؟... و هزاران سئوال ریز و درشت دیگر».
1-    تاریخ محاکمه، مدتی که محکمه مشغول بررسی پرونده هر یک از قزبانیان بوده، دلیل محاکمه دوباره، و محل محاکمه برای تک تک قربانیان اعلام دارید.
2 - محل دفن و تاریخ اعدام کلیه قربانیان را به خانواده ها آنان اطلاع دهید
3 - وصیت نامه های قربانیان را به خانواده های آنان مسترد کنید.
4 - تعداد و اسامی اعدام شدگان را اعلام نمائید
 5- به دلیل اینکه این اقدام ناقص صریح اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی و اعلامیه جهانی حقوق بشر است، ما علیه مسئولین این فاجعه دردناک اعلام جرم می کنیم و خواهان آن هستیم که اینان بازداشت و در یک محکمه علنی محاکمه گردند.
6 - ما خواهان موافقت جمهوری اسلامی، با بازدید یک هیئت بین المللی برای بررسی وضعیت زندانهای کشور و اجازه مذاکره این هیئت با زندانیان سیاسی و خانواده های قربانیان فاجعه اخیر هستیم.
حامیان مادران پارک لاله لندن در این گرد همایی ،همصدا با مادران خاوران و مادران پارک لاله، از مقامات بین المللی بویژه دکتر احمد شهید نماینده .ویژه نقص حقوق بشر ایران در سازمان ملل خواستار پی گیری به پاسخ این سوال ها هستند و و تا رسیدن به این خواسته ها از پای نخواهند نشست
انها صدای مادران را تکرار می کنند: خاوران می ماند. تاریخ نگاشته شده را نمی توان با هزاران خروار خاک مدفون نمود. آنجا را چه درخت بکارند و یا با بلدوزرها، خاک بر خاک کنند.و یا بر در ان قفل و زنجیر زنند و چنان کنند که هیچ آثاری از ان در ایران زمین باقی نماند. اما خاوران در خاطرهای نسل های آتی ماندگار است این تاریخ فراموش نمی گردد.
حامیان مادران پارک لاله لندن
شنبه دوازده شهریور1390
زیر نویس
1-       کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید) گزارش داده است: خانواده های جان سپردگان دهه شصت، به رسم هرسال، اوایل بامداد روز جمعه یازده شهریور به منظور بزرگداشت عزیزان به خون خفته خود، به صورت جمع های چند ده نفره به گلزاران خاوران در جنوب تهران رفتند. در آنجا با انبوهی از ماموران امنیتی و انتظامی و درهای بسته گلزار مواجه شدند• برخی از خانواده ها، گل های شان را در جلوی در قرار دادند و برخی دیگر، گل ها را از روی دیوار و از لابلای میله ها به داخل خاوران انداختند ...
2-       گروه کثیری از خانواده های شهدای قتل عام زندانیان سیاسی، مادران خاوران برای پی گیری خواسته های شان تاکنون چندین نامه نوشته و خواستار پی گیری ان شدند نامه ی اول به حسن حبيبي وزير دادگستری در ١٣٦٧-نامه ی دوم به سيد محمد خاتمي اول بار در١٣٧٧ و برای بار دوم در -١٣٨٢-نامه سوم به گزارشگران کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد در بهمن ١٣٨١


posted by londonmourningmothersiran at 08:11 0 comments

رژیم مانع حضور خانواده ها در خاوران شد



• برخی از خانواده ها، گل های شان را در جلوی در قرار دادند و برخی دیگر، گل ها را از روی دیوار و از لابلای میله ها به داخل خاوران انداختند ...


 کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید) گزارش داده است ماموران حکومت مانع از حضور خانواده های اعدام شدگان سال شصت و هفت در خاوران شده اند.
دهم شهریور از سوی بازماندگان کشتارها، به عنوان سالروز این کشتارها که چندین ماه به طول انجامید برگزیده شده و بازماندگان این قتل عام هر سال می کوشند روز جمعه ی نزدیک به این روز را با حضور در خاوران، یآد جانباختگان راه آزادی را گرامی دارند. اکنون چندین سال است که حکومت با گسیل نیروهای امنیتی خود و بستن مسیرهای منتهی به خاوران، مانع حضور خانواده ها بر سر مزار عزیران خود می شود.

کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید) گزارش داده است: خانواده های جان سپردگان دهه شصت، به رسم هرسال، اوایل بامداد روز جمعه یازده شهریور به منظور بزرگداشت عزیزان به خون خفته خود، به صورت جمع های چند ده نفره به گلزاران خاوران در جنوب تهران رفتند. در آنجا با انبوهی از ماموران امنیتی و انتظامی و درهای بسته گلزار مواجه شدند.
درب اصلی گلزار را رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی از چهار سال پیش مسدود کرده است. خانواده ها، سال های پیش، آن گاه که می توانستند به دور از چشمان ماموران سرکوبگر، با استفاده از در ورودی گورستان بهائیان که در بخش شمالی گورستان قرار گرفته است، وارد خاوران می شدند، این در نیز امسال به روی آنان بسته شد.
بحث و جدل خانواده ها با ماموران حکومت برای باز کردن درهای بسته خاوران، راه به جائی نبرد. برخی از خانواده ها، گل های شان را در جلوی در قرار دادند و برخی دیگر بعد از گفت و گو با ماموران، گل های شان را از روی دیوار و از لابلای میل های در به داخل خاوران انداختند. 
اخبار روز: www.akhbar-rooz.com 
آدينه  ۱۱ 
posted by londonmourningmothersiran at 06:56 0 comments

Wednesday 31 August 2011

شنبه سوم سپتامبر 2011 هولوکاست ایران، آنچه که نباید از یادها برود

همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله(مادران عزادار)
شنبه سوم سپتامبر 2011 ساعت دو تاسه بعد از ظهر
هولوکاست ایران، آنچه که نباید از یادها برود

سال روز اعدامهای دست جمعی تابستان و پائیز سال 1367 در پیش است. سالی که هزاران نفر از فرزندان ایران روانه جوخه های دار شدند و در گورستانهای بی نام سپرده به خاک. مادران عزادرا سالهای دور کشتارهای جمعی و مادران کشتار های تا به امروز هزگز از پیگرد قاتلان فرزندانشان از پای ننشسته اند. صف مادران ایرانی که عزادار فرزندانشان هستند هر روز و هر ماه وهر سال طولانی تر می شود ودر حالی که دستگیری و مجازات قاتلان فرزندان آنان هرگز به نتیجه ای نرسیده است که هیچ ، مادران نیز به زندان افکنده شده اند برای دادخواهی خون فرزندان.
 جمع مادران عزادار ایران که مادران پارک لاله نام دارند در بیانیه ای که عمق رنج و درد آنان را در از دست دادن فرزندان می رساند چنین اعلام داشته اند:
ما مادران پارک لاله، تا روشن نشدن تمام زوایای این جنایات و محاکمه آمران و عاملان‌اش در دادگاه های مردمی و عادلانه به همراه تمامی خانواده‌های کشته شدگان فریاد بر می‌آوریم سخن از بخشش بی معناست، زیرا تا به حال هیچ یک از سران جمهوری اسلامی به طور رسمی و علنی در برابر مردم به اشتباه های خود اعتراف نکرده اند و پرونده‌ی کشتار بزرگ زندانیان سیاسی ایران، پرونده‌ای گشوده است که بالاخره یک روز این اسناد جنایت به دست مردم از تاریکخانه ها به خیابان ها و رسانه ها خواهد آمد و آن روز، روز دادخواهی است. 
ما می خواهیم بدانیم:

- چرا انسان هایی که حکم زندان داشتند، به جوخه های مرگ سپرده شدند؟
- چرا انسان هایی که برای حداقل خواسته خود به خیابان آمدند، کشته شدند؟
- چرا انسان ها برای بیان اندیشه خود مورد بازخواست قرار می گیرند، به زندان می افتند، شکنجه و گاه اعدام می شوند؟

و هزاران چرای دیگر که ما و تمامی مادران و خانواده های داغدار در سی و سه سال گذشته می خواهیم بدانیم و تا زمان پاسخگویی دست از مبارزه نخواهیم کشید و همچنان ایستاده ایم.


حامیان مادران عزادار ایران در لندن در سالگرد کشتار سال 1367 یاد هزاران قربانی آن سال سیاه را گرامی میدارد و بار دیگر مصرانه خواستار تحقیق و شناسائی علل کشتارهای سال 1367 و کشاندن مسببین ان کشتارها به دادگاهی منصفانه و محاکمه و مجازات آنان است.

حامیان مادران عزادار ایران در لندن خواستار محاکمه و مجازات آنانی است که در سالهای پس از دهه اول، به اشکال گوناگون گاه بصورت زنجیره ای و گاه پراکند اما بدون توقف در درون و برون ایران فرزندان ایران را به خاک و خون کشانده اند.  

حامیان مادران عزادار ایران در لندن هم چنین خواستار آزادی همه زندانیان زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندانهای کنونی ایران که در شرایط غیر انسانی بسرمی برند.

حامیان مادران عزادار ایران در لندن
Email: mourningmothersiranlondon@gmail.com
http:// londonmourningmothersiran.blogspot.com/
Find us on Face book: Mourning Mothers Iran London
Saturday: 6 August 2011
15.00 14.00: Time
Location: North Terrace of Trafalgar Square (in front of the National Gallery)
Nearest Tube Charing Cross: Bakerloo and Northern line




The Iranian Holocaust Should Not Be Forgotten

The end of this month and the beginning of the next month is the anniversary of the mass executions of the 1988 in the Iranian prisons. On that year and within two months, thousands of Iran’s children were sent to the gallows and buried in the unknown graves.
Mothers of those who perished in this way, along with mothers whose children had been executed by the Iranian regime ever since had never stopped seeking justice for their children. The line of Iran’s mourning mothers gets longer by day while those who murder their children are not acknowledged and brought to justice. Instead, mothers themselves are often harassed and detained.
On the occasion of the anniversary of the mass killings of 1988, Mourning Mothers of Iran who call themselves Mothers of Laleh Park have issued a statement which demonstrates the depth of their pain at losing their loved ones:

“We, Mothers of Park Laleh will not rest until the secrets of the crimes are revealed and the perpetrators are brought to justice. There is no forgiveness, as to this day non of the Islamic Republic leaders have publicly acknowledged their mistakes and the files of the mass killings of 1988 is still open. One day, people will bring out documents and files of this massive crime out of the darkness and on that day we will seek justice.
We would demand to know:
-          Why those who had been sentenced to prison terms were sent to the gallows?
-          Why those who came to the streets to demand their rights were murdered?
-          Why people are under inquisition for their beliefs, detained, tortured and executed?  
There are thousands of questions which the Mourning Mothers had been seeking to find answers in the past 32 years and their fight will continue until one day they will find the answers.”

London Supporters of Iran’s Mourning Mothers commemorate the massacres of 1988 and demand the perpetrators to be brought to justice in the court of law.

London Supporters of Iran’s Mourning Mothers demand justice for those who had been murdered throughout the past 32 years, either through the chain killings inside and outside the country or individually.
London Supporters of Iran’s Mourning Mothers also demand the unconditional release of all political and ideological prisoners from the inhumane prisons throughout Iran.

Meet us at:
North side of Trafalgar Square at the foot of the National Gallery
Saturday 3 September
2-3 Pm
London Supporters of Iran’s Mourning Mothers

posted by londonmourningmothersiran at 12:40 0 comments