صبح روز شنبه يک فرد ناشناس با من تماس گرفت و خبر داد آقای امين‌زاده را به بخش سی سی يو در بيمارستان مدرس برده‌اند. من به اين بيمارستان مراجعه کردم و ديدم او بستری شده است. البته متأسفانه آن زمان نتوانستم از نزديک او را ملاقات کنم، چون مأمورها اجازه نمی‌دادند.

شنبه شب هم او را به بخش سی سی يو بيمارستان قلب تهران منتقل کردند.
 

 

او قبل از اين که اعتصاب غذا کند، مشکل کليوی و فشار خون بالا داشت و به خاطر همين ناراحتی به مرخصی آمده بود. من هفته‌ها تلاش کردم تا او برای معالجه اين مشکلات که در زندان هم تشديد شده بود، مرخصی بگيرد.

متأسفانه بعد از اينکه آقای امين‌زاده در مراسم ترحيم مرحوم صابر شرکت کرد، به زندان فراخوانده شد و معالجه او ناقص ماند. در زندان هم چون بقيه اعتصاب غذا کرده بودند او هم به بقيه ملحق شد و اين مسئله بيماريش را تشديد کرد.

همين اعتصاب غذای چند روزه شرايط جسمی او را وخيم کرده است، به طوری که جمعه شب پيش از انتقال به بيمارستان، در بهداری زندان بستری شده بود.
 

 

در واقع، خواسته اعتصاب کننده ها اين است که به موضوع مرگ دلخراش آقای صابر در زندان و مرگ خانم هاله سحابی رسيدگی کنند. اين موضوع تمام زندانيان و همين طور افرادی که بيرون از زندان هستند را متأثر کرده است، ولی اين زندانيان چون ماه‌ها با آقای صابر زندگی و سختی های زندان را با هم تحمل کرده بودند، اين موضوع برايشان خيلی سخت است.

کمترين توقعی که اين زندانيان دارند اين است که به موضوع رسيدگی شود و مسببين اين حوادث شناسايی و مجازات شوند.

متأسفانه زندانيان سياسی ماه‌هاست از حقوق انسانی خود محروم هستند. حق تماس تلفنی با خانواده، ملاقات حضوری و استفاده از مرخصی منظم از خواست‌های اين زندانيان است و اين بديهی ترين حقی است که هر انسانی بايد از آن برخوردار باشد. اين زندانيان چون نتوانستند به خواست‌های خود برسند دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

من اميدوارم مقامات قضايی و مسئولان زندان به اين موضوع رسيدگی کنند.
من مسئول همه اين مشکلات را کسانی می‌دانم که به نامه هايی که ما نوشتيم و تقاضاهای ما در اين دو سال هيچ توجهی نکردند.

مسئول اصلی تمام اين قضايا همين کسانی هستند که در هر مسئوليتی به اين موضوع توجه نکردند و کار را به اينجا رساندند

radiofarda.com

27/06/2011

رایو فردا 6/4/1390